Choć może się to wydawać paradoksalne, istnieją gatunki muchomorów, które można bezpiecznie spożywać. W niektórych grupach grzybów można znaleźć zarówno smaczne i jadalne okazy, jak i te niesmaczne, niejadalne czy nawet trujące. Z pewnością jest łatwiej, kiedy trujące grzyby mają charakterystyczny smak, co ma miejsce w przypadku takich rodzajów jak mleczaje, gołąbki czy niektóre borowiki. Problem pojawia się jednak, kiedy silnie trujące grzyby mają przyjemny zapach i smak jak muchomor zielonawy (sromotnikowy) i wiosenny.
Na liście jadalnych gatunków muchomorów występujących w Polsce znajdziemy:
- Muchomor czerwieniejący Amanita rubescens i twardawy A. excelsa,
- Niektóre gatunki z sekcji mglejarek Vaginatae,
- Muchomor cesarski Amanita caesarea, który niestety już wyginął w naszym kraju.
Do rodzaju muchomor dawniej zaliczana była również muchomornica śluzowata Limacella illinita, która jest jadalna.
Muchomor czerwieniejący (Amanita rubescens), nazywany również „masakiem” czy „różówką”, jest grzybem często spotykanym w Polsce. Jego spożycie jest bezpieczne, ale tylko po uprzednim ugotowaniu lub usmażeniu. Grzyb ten zaliczany jest do podrodzaju Lepidella, obejmującego gatunki o zarodnikach, które reagują z odczynnikiem Melzera. Muchomor czerwieniejący należy do Validae w ramach podrodzaju Lepidella, która grupuje gatunki z charakterystycznymi łatkami na kapeluszach, białymi blaszkami i szczątkową pochwą. Z wyglądu przypomina bardziej znane muchomory z podrodzaju i sekcji Amanita, które były dawniej używane jako środek na muchy.
Podobnie jak wiele innych gatunków grzybów, muchomor czerwieniejący jest trujący w stanie surowym, ale staje się jadalny po obróbce termicznej. Jest chętnie zbierany przez naszych sąsiadów – Słowaków i Czechów. Można go również spotkać w Polsce, na przykład w Puszczy Kampinoskiej. Jeśli jest odpowiednio przyrządzony, smakuje tak dobrze jak kania czy schabowy. Jego zalety to pospolite występowanie i duże rozmiary owocnika. Trzeba jednak zachować ostrożność, ponieważ łatwo go pomylić z innymi, często występującymi i toksycznymi gatunkami o czerwonych lub winnobordowych kapeluszach z cętkami, takimi jak muchomor czerwony Amanita muscaria, muchomor plamisty A. pantherina czy muchomor porfirowy A. porphyria.