Drżenie dłoni jest zazwyczaj pierwszym i najbardziej rozpoznawalnym objawem choroby Parkinsona. Istnieje jednak wiele innych symptomów towarzyszących temu schorzeniu, które mogą występować równolegle. Zazwyczaj, choroba Parkinsona rozwija się u osób, które przekroczyły sześćdziesiąty rok życia, lecz nie jest rzadkością, że jej pierwsze oznaki pojawiają się już u osób w wieku 40 lat. W takim przypadku mówi się o parkinsonizmie młodzieńczym.
W jaki sposób można dostrzec i rozpoznać chorobę Parkinsona? Osoby dotknięte tym schorzeniem mają trudności z wykonywaniem prostych czynności związanych z poruszaniem się, co jest wynikiem między innymi sztywności mięśni, czy problemów z równowagą. Chorzy poruszają się wolniej – wolniej chodzą, siadają, podnoszą przedmioty – problem tkwi w tym, że ich mózg wysyła sygnały do mięśni z pewnym opóźnieniem. Kręgosłup chorego często jest skrzywiony, co wynika z napięcia mięśniowego. Drżenie rąk, nóg a nawet głowy staje się niekontrolowane. Twarz osoby chorej na Parkinsona staje się nieprzemawiająca, a z ust może niekontrolowanie wypływać ślina.
Intensywne drżenie rąk sprawia, że chory na Parkinsona nie jest w stanie normalnie pisać. Sztywność mięśni twarzy prowadzi do problemów z mówieniem (mowa jest niewyraźna, monotonna i pozbawiona intonacji) oraz z połykaniem. Osoby chorujące na Parkinsona często mają trudności z zasypianiem, cierpią na bezsenność, a także mogą wpadać w stany depresyjne. Co ciekawe, na początkowym etapie choroby, chorzy zachowują pełną sprawność umysłową, co ma negatywny wpływ na ich samopoczucie – widząc jak tracą sprawność fizyczną, często decydują się na rezygnację z życia społecznego. W późniejszych etapach choroby, mogą pojawiać się problemy z koncentracją czy zapamiętywaniem.